Beeldhouwer Hank Beelenkamp

Met mijn beelden wil ik autonome voorwerpen maken waarin iets gebeurt, die het oog trekken, die je vast zou willen pakken en die op zich zelf volmaakte ornamenten zijn die hopelijk dwingend genoeg zijn om iets voor de beschouwer/eigenaar te betekenen.

In dit streven sta ik niet alleen, mensen doen dit al duizenden jaren lang.

Of we nu naar een biface uit de prehistorie kijken, naar de beelden uit de Griekse tijd, dan wel naar kunstwerken uit b.v. het jaar 1924, ik ben met exact het zelfde bezig, en word geconfronteerd met dezelfde praktische - en vormproblemen als de beeldhouwers uit genoemde tijden en culturen.

Ik ben dus geen vernieuwer, wat dat dan ook moge betekenen, ik kijk eerder achteruit dan vooruit, ik werk vanuit een traditie die er was en altijd zal blijven, en het is wonderlijk wat je daar uit kan ervaren en leren.

Mijn werkwijze is simpel, ik neem een steen, denk na en pak mijn beitels en begin te werken, het Beeld zelf laat mij wel zien wanneer het af is.

Hoewel er over het algemeen herkenbare elementen aan mijn beelden te zien zijn, gaat het mij niet om de herkenbaarheid van die elementen, maar om de vorm en ontroering.

In die zin zijn mijn beelden wel abstract te noemen .